Orzeł bielik
Orły bieliki to duże ptaki drapieżne, zamieszkujące północną, środkową i wschodnią Europę, Islandię, Grenlandię oraz Azję na północ od Himalajów i niektóre obszary Ameryki Północnej.
Zamieszkują na starych drzewach w pobliżu dużych, otwartych zbiorników wodnych.
Osiągają długość ciała 85-95 cm, rozpiętość skrzydeł 220-250 cm, a wagę około 3-6 kg.
Orły bieliki mają jasnobrązową głowę i szyję, ciemnobrunatny grzbiet i brzuch, a ogon biały w kształcie klina. Ich dzioby są ciemne, a nogi żółte.
Są to ptaki chronione. Chronione są też ich gniazda w promieniu 500 metrów. Dorosłe orły bieliki budują gniazda na drzewach, w pobliżu pnia. Zazwyczaj jedna para buduje ich kilka.
Samice raz w roku składają dwa jaja. Jaja wysiadywane są przez okres około 35 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po około siedemdziesięciu dniach. Młode osobniki, do około 5 roku życia, koczują.
Orły bieliki żywią się głównie ptakami, na które polują w locie. Niekiedy zjadają również ryby, rzadziej zające czy gryzonie. Jeśli brakuje im świeżego pokarmu, jedzą padlinę. Orły przed przystąpieniem do polowania obserwują miejsce, gdzie może pojawić się dla nich pokarm, siedząc na wysokim drzewie lub na słupie. Czatują też na zwierzynę z lotu patrolowego. Gdy już zauważą ofiarę, spadają na nią nagle z wyciągniętymi szponami.
Historycy spierają się, którego orła sylwetka widnieje w godle Polski – orła przedniego czy bielika. Większość twierdzi, że jest to bielik, ponieważ jest majestatyczny i wielki.
