Zaskroniec igliwiowy
Zaskroniec to niejadowity wąż, niegroźny dla człowieka.
Zaskrońce żyją w całej Europie, północno-zachodniej Azji i północnej Afryce. W Polsce jest to najpospolitszy z węży, objęty ochroną.
Zaskrońca można spotkać na terenach podmokłych, bagnistych, w pobliżu jezior, gdzie doskonale pływa i nurkuje. Niektóre okazy można także spotkać nad morzem. Zaskroniec jest również pospolity na nizinach i w górach.
Zaskroniec zawdzięcza swą nazwę charakterystycznym żółtym plamom umieszczonym „za skroniami”. Plamy te są bardzo wyraźne i pozwalają łatwo rozpoznać węża.
Samica zaskrońca jest większa od samca i osiąga średnio od 85 do 120 cm (wyjątkowo 2 m) długości, podczas gdy samiec – od 70 do 100 cm.
Zaskrońce żywią się żabami, traszkami, rybami lub drobnymi gryzoniami, które połykają bez uprzedniego uśmiercania. Atakują jedynie poruszające się zwierzęta.
Niekiedy w poszukiwaniu pożywienia lub schronienia zaskrońce zapędzają się w okolice domów (ogródków). Zazwyczaj jednak unikają człowieka, nie są też niebezpieczne i nie czynią ludziom krzywdy.
Zaatakowany i przestraszony zaskroniec broni się, często udając martwego, wypuszcza przy tym nieprzyjemnie pachnącą ciecz, która ma zniechęcić drapieżnika. Może także wydawać dość głośny syk w celu odstraszenia napastnika. W niewoli zaskrońce żyją do 15 lat.
Samica zaskrońca składa 5-35 jaj, z których po 55-65 dniach wylęgają się młode.
